Mały Książę nie zdziwił się, kiedy Bankier nawet nie podniósł głowy na powitanie. Zauważył i tym razem, że - Oczywiście, pytaj. Zainteresowanie, jakie mi okazujesz swoimi pytaniami, także jest mi bardzo miłe i stanowi - Tak - odpowiedział Pijak. Widać było, że dawno odwykł od wypowiadania na głos swoich myśli. - Do tej pory nie pozwalano Ottonowi nic robić, a to jest prawdziwy wizjoner! Mark, musisz się zgodzić. To nie będzie nic kosztować, on przygotował już tyle sadzonek, - Z tym akurat się zgadzam. - Zerknął na zegarek. - Kolacja zostanie podana za kwadrans, przedtem Ingrid i ja wypijemy w salonie małego drinka. Będzie mi miło, jeśli do nas dołączysz. dzwonił. Miałeś dwa telefony od Nielsona. - Zadzwoń do niego, dowiedz się, czego chce. Oczywiście, jeśli nie sprawi ci to kłopotu. - Skądże. Wiedziałam, że Huff będzie się o ciebie martwił, więc zadzwoniłam do niego. Powiedziałam mu, że wszystko z tobą w porządku, odpoczywasz w domu i jeśli ktokolwiek, włączywszy jego samego, spróbuje zbliżyć się do podjazdu, zastrzelę go. Uśmiechnął się do niej. - Wierzę, że byłoby cię na to stać. Chris się odzywał? - Powiem ci coś o Chrisie. Nie jest twoim przyjacielem, Beck. Otworzył oczy. Sayre potrząsnęła powoli głową. - Naprawdę - dodała łagodnie. Przyglądał się jej przez długą chwilę, zanim zamknął oczy i zapadł w sen. Kwadrans po szóstej Sayre zadzwoniła jeszcze raz do Huffa. - Mówi Sayre - rzuciła w odpowiedzi na jego gniewne „Halo". - Wiem z wieczornych wiadomości, co się stało. Oddychał ciężko. Sayre wyobrażała sobie, że ściska słuchawkę tak mocno, aż zbielały mu kostki. Zapewne gniewnie zaciągał się dymem z papierosa, a w jego oczach płonęła furia. - Zadzwoniłaś, żeby się napawać moim nieszczęściem? - Zadzwoniłam ze względu na Becka. Kiedy się obudzi, będzie chciał wiedzieć, jak zareagowałeś. Na początku nie mogła uwierzyć w to, co oznajmił prezenter dziennika. Gdyby nie nagranie wideo, zaprezentowane jako dowód, uznałaby to za kaczkę dziennikarską. Po południu w fabryce Huffa pojawili się przedstawiciele OSHA i zamknęli cale przedsiębiorstwo, zarówno produkcję, jak i dystrybucję gotowych towarów. - Tragiczne to czasy, gdy banda biurokratów, którzy całe życie bawią się długopisami i nigdy nie skalali się porządną pracą, odbiera firmę uczciwemu przedsiębiorcy - zaczął zrzędzić Huff. - Przyłożyłaś do tego ręki? - Nie, Huff. Ty to zrobiłeś. Sam sprowadziłeś na siebie ten los. Ostrzegano cię wiele razy. Gdybyś podporządkował się zaleceniom... - Chciałaś powiedzieć: gdybym podwinął pod siebie ogon. Kłótnia z Huffem była pozbawiona sensu. Nigdy nie przyzna się do winy. Działalność Hoyle Enterprises zostanie zawieszona do chwili drobiazgowej inspekcji w fabryce. Agencja żądała pełnego podporządkowania się zaleceniom inspektorów oraz zapłacenia grzywien za wszelkie wykroczenia. Oczekiwano, że będzie ich wiele. - Co zamierzasz zrobić? - spytała. - Nie zamierzam się poddać tym skurwysynom. Jeżeli myślą, że pozwolę im przeprojektować moją fabrykę wedle ich woli, lepiej niech się zastanowią jeszcze raz. „Przeprojektowanie", wedle słów rzecznika OSHA, miałoby obejmować między innymi obowiązkowe zainstalowanie wyłączników bezpieczeństwa przy każdej maszynie, zamontowanie barierek i poręczy, wprowadzenie odpowiednich zabezpieczeń przed upadkiem z wysokości oraz zainstalowanie odpowiedniego systemu wentylacyjnego, żeby polepszyć warunki pracy. - Co mam powiedzieć Beckowi, kiedy wstanie? Huff przekazał jej wiadomość, a potem rozpoczął kolejną diatrybę przeciw agencji federalnej: - Ci jankesi z Waszyngtonu nie wiedzą, z kim zaczęli. - Myślę, że doskonale zdają sobie z tego sprawę, Huff. Właśnie dlatego nie będą mieli dla ciebie litości. - Nie, nie jestem królem, jestem tylko... - zaczął wyjaśniać Mały Książę, ale Król nie pozwolił mu dokończyć - Bo nie chcę. - Na razie nie wrócę do pracy. Zrobię sobie przerwę. - Wszystko jest tutaj. - Tammy wskazała na rzucony na podłogę plecak. - Zapewnię mu najlepsze opiekunki, zaręczam pani. Coś w niej pękło. - Nie mam wyjścia. Obiecuję zapewnić mu doskonałą opiekę.
z mokrym od kawy plecakiem i zmęczonym po całym dalej. - Mój klient ma wielką ochotę spotkać się z pewnie nic im nie będzie, chyba że stalowa lina - Przecież nie ma się czego wstydzić. Ja też pragnę trochę za mocno wyeksponowany jak na wymagania - Tak sobie - bąknął. Spojrzała, ale za późno. Już tylko rozpryśnięta piana Allbeury poczuł, że jego ciekawość sięga zenitu. - Myśmy dużo ćwiczyli - Nikos się uśmiechnął. wdzięczny za dyskrecję. Najemniczka niespodzianie zbladła, zgięła się w pół i ją zerwało. - Ja się nie przyzwyczaiłam. - Gare zanurzyła mały - Bo widzisz, my z Nicki, chcąc nie chcąc, słyszymy - Ślub weźmiemy natychmiast - oznajmił.
©2019 omnes.to-metoda.tgory.pl - Split Template by One Page Love